Waka waka
Door: Anne
Blijf op de hoogte en volg Anne
10 Augustus 2010 | Malawi, Nkhata Bay
Onze laatstr week is aangebroken..! Na een reis van zo’n 2000 kilometer voelt Malawi weer een beetje als thuis komen. De tocht met de dhow in Vilanculos was heel mooi, het eilandje waar we aanlegden was prachtig! Het was een paradijsje met witte stranden en met snorkelen hebben we echt de mooiste vissen gezien. We kregen er ook een lunch bij met verse vis, ontzettend lekker, beetje jammer voor Jorien alleen want die lust geen vis.
De volgende morgen zijn we door gereisd naar Tofo, vier uur rijden zuidelijker. Gewoon, omdat we het reizen met minibusjes en vrachtwagens zo ontzettend leuk vinden. Tofo was weer heel anders maar zeker niet minder mooi; veel meer golven doordat er een rif voor de kust ligt. We wilden daarom dus ook gaan surfen maar helaas besloot de zon vanaf het moment dat wij er waren te stoppen met schijnen, dus het werd een beetje te fris.
We wilden toch nog iets doen en hebben een walvishaaisafari geboekt. Dit hield in dat je met zijn tienen bij een grote golf een soort van reddingsboot als een malle de zee in moest duwen, en er vervolgens als een lompe walrus in moest vallen (was de enige mogelijkheid om er in te komen). Daarna ging je met een rotvaart over de takkehoge golven op zoek naar walvishaaien. Tegen de tijd dat we de walvishaaien gevonden hadden waren we al zo zeeziek dat we onze broodjes pindakaas overboord gegooid hadden. Gelukkig mochten we op diezelfde plek het water in, hmm. Gewapend met snorkel, duikbril en flippers hebben we op een meter afstand met de walvishaaien gezwommen, fantastisch! Ze zijn heel nieuwsgierig, ze komen gewoon naar je toe zwemmen. Ze eten trouwens alleen plankton, geen mensen. Vanuit de boot hebben we ook nog dolfijnen en bultrugwalvissen gezien. Eerst zie je een sproei water, daarna een bult en daarna een staartvin, het zijn echt enorme beesten. Er waren ook kleintjes en die sprongen steeds, heel gaaf om te zien. Even een stukje National Geographic in real life.
Kennelijk moet je in Tofo echt van het nachtleven genieten, maar aangezien we dat in Leiden al genoeg doen hadden we er niet zo’n behoefte aan. We ontkwamen er alleen toch niet aan, want we warden op sleeptouw genomen door drie Nederlandse gasten (van Veritas trouwens). We strandden in een tent waar je als je een liedje aanvroeg, het meteen zes keer achter elkaar gedraaid werd, hilarisch. We hebben ‘Waka waka’ nu dus significant te vaak gehoord. Het was een leuke avond, maar helaas hadden we maar een paar uurtjes slaap want de volgende morgen wilden we weer vroeg naar het noorden reizen.
Op zaterdag hebben we 12 uur in een bus gezeten, en precies op dat moment besloot lichaam om van obstipatie over te gaan op diarree en heb ik langs de hele route zakjes kots als aandenken achtergelaten. Zondag zijn we doorgegaan naar Blantyre; bij de grens nog herrie gehad met de douane omdat we volgens hen geen ‘exit’ stempel hadden gehaald, dus dat we illegaal Malawi uit gereisd waren. Onzin natuurlijk, want dat had voor ons geen enkel voordeel. We hebben die man ook een stempel horen zetten, maar ze zetten ze allemaal over elkaar heen, lekker handig. Uiteindelijk bleek de stempel er toch in te staan, maar het was eventjes blinde paniek.
Nu zitten we in Nkhata Bay, een plaatsje in het noorden aan de kust van Lake Malawi. Fijn om even bij te komen van alle minibusjes. Vandaag hebben we genikst en morgen gaan we even kanoen en door het dorpje lopen!
Kus!
De volgende morgen zijn we door gereisd naar Tofo, vier uur rijden zuidelijker. Gewoon, omdat we het reizen met minibusjes en vrachtwagens zo ontzettend leuk vinden. Tofo was weer heel anders maar zeker niet minder mooi; veel meer golven doordat er een rif voor de kust ligt. We wilden daarom dus ook gaan surfen maar helaas besloot de zon vanaf het moment dat wij er waren te stoppen met schijnen, dus het werd een beetje te fris.
We wilden toch nog iets doen en hebben een walvishaaisafari geboekt. Dit hield in dat je met zijn tienen bij een grote golf een soort van reddingsboot als een malle de zee in moest duwen, en er vervolgens als een lompe walrus in moest vallen (was de enige mogelijkheid om er in te komen). Daarna ging je met een rotvaart over de takkehoge golven op zoek naar walvishaaien. Tegen de tijd dat we de walvishaaien gevonden hadden waren we al zo zeeziek dat we onze broodjes pindakaas overboord gegooid hadden. Gelukkig mochten we op diezelfde plek het water in, hmm. Gewapend met snorkel, duikbril en flippers hebben we op een meter afstand met de walvishaaien gezwommen, fantastisch! Ze zijn heel nieuwsgierig, ze komen gewoon naar je toe zwemmen. Ze eten trouwens alleen plankton, geen mensen. Vanuit de boot hebben we ook nog dolfijnen en bultrugwalvissen gezien. Eerst zie je een sproei water, daarna een bult en daarna een staartvin, het zijn echt enorme beesten. Er waren ook kleintjes en die sprongen steeds, heel gaaf om te zien. Even een stukje National Geographic in real life.
Kennelijk moet je in Tofo echt van het nachtleven genieten, maar aangezien we dat in Leiden al genoeg doen hadden we er niet zo’n behoefte aan. We ontkwamen er alleen toch niet aan, want we warden op sleeptouw genomen door drie Nederlandse gasten (van Veritas trouwens). We strandden in een tent waar je als je een liedje aanvroeg, het meteen zes keer achter elkaar gedraaid werd, hilarisch. We hebben ‘Waka waka’ nu dus significant te vaak gehoord. Het was een leuke avond, maar helaas hadden we maar een paar uurtjes slaap want de volgende morgen wilden we weer vroeg naar het noorden reizen.
Op zaterdag hebben we 12 uur in een bus gezeten, en precies op dat moment besloot lichaam om van obstipatie over te gaan op diarree en heb ik langs de hele route zakjes kots als aandenken achtergelaten. Zondag zijn we doorgegaan naar Blantyre; bij de grens nog herrie gehad met de douane omdat we volgens hen geen ‘exit’ stempel hadden gehaald, dus dat we illegaal Malawi uit gereisd waren. Onzin natuurlijk, want dat had voor ons geen enkel voordeel. We hebben die man ook een stempel horen zetten, maar ze zetten ze allemaal over elkaar heen, lekker handig. Uiteindelijk bleek de stempel er toch in te staan, maar het was eventjes blinde paniek.
Nu zitten we in Nkhata Bay, een plaatsje in het noorden aan de kust van Lake Malawi. Fijn om even bij te komen van alle minibusjes. Vandaag hebben we genikst en morgen gaan we even kanoen en door het dorpje lopen!
Kus!
-
10 Augustus 2010 - 17:58
Rosa:
Moesten die diarree details nou? Thanks ;-)
Grapje chick, het klinkt zo super allemaal he! Als je weer helemaal geacclimatiseerd bent straks in Nederland gaan we snel weer afspreken he!
liefs! -
10 Augustus 2010 - 17:59
Juun:
Oehhhhh annnieesssss!
Je komt al bijna weer terug! Ben heel jaloers op je koele avonturen, maar kom maar gauw weer naar huis!
Dikste kussen -
10 Augustus 2010 - 18:22
Fenna:
Gezellig dat je weer bijna op de Hogewoerd bent lieverd! Geniet nog maar even dubbel en dwars van alle leuke dingen die je daar mee maakt :) Kus! -
10 Augustus 2010 - 19:29
Henny:
geniet nog even van jullie AVONTUURlIJKE trip! en een goede terurgreis! -
10 Augustus 2010 - 21:34
Freek En Janny:
Een feest om je verhalen te lezen.
Nog heel mooie dagen daar en een goede thuisreis.
Liefs, Janny en Freek -
11 Augustus 2010 - 10:14
Iris:
Nog maar een weekje en dan zijn jullie alweer terug! :) Geniet er nog even van!
Xx -
12 Augustus 2010 - 20:53
Sanne:
Oooh dat klinkt weer fabeltastisch! Echt cool :D Ik ga nu even het nummer van Jorien terugzoeken in je berichten zodat ik kan smsen hoelaat jullie aankomen woensdag :D Woohooo, leuk als je weer terugkomt :) Geniet er nog lekker van meiden, en tot over 6 dagen!
XX -
12 Augustus 2010 - 20:54
Sanne:
Oh en trouwens, Waka Waka is m'n lievelingsnummer sinds ik in Praag ben geweest :D X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
