Nica & Tica
Blijf op de hoogte en volg Anne
13 Augustus 2013 | Turkije, Istanbul
De laatste twaalf uur van mijn reis, de duurste hotelkamer van de afgelopen 267 dagen en een mega jetlag - de perfecte combinatie om mijn eennalaatste reisverslag te schrijven.
In de VS was ik weer heerlijk gewend geraakt aan een zacht matras, warme douche en iedereen die mijn Engels begreep. Centraal-Amerika was weer even andere koek: terug naar de koude douches en taalbarrières. Ik moest mijn Spaans van 6 jaar geleden weer even afstoffen maar na een paar weken kon ik behoorlijk uit de voeten.
Ik had zonder iets te plannen een round-trip geboekt op Costa Rica, maar na een paar dagen bleek al dat Costa Rica, ondanks een erg mooi land met veel wildlife en hele aardige inwoners (“Tico’s”), niet helemaal mijn ding was. Heel duur, heel erg veramerikaanst en heel veel regen. Het regenseizoen is hier anders dan in Azië, waar het een uur met bakken naar beneden komt en het dan weer droog is. Hier kan het echt de hele dag regenen. Aan de Pacifische kust scheen het mooier weer te zijn dus ik besloot via die kant omhoog te reizen naar Nicaragua. In Montezuma heb ik een hike gedaan naar 3 watervallen waar je vanaf kunt springen met een groep Ierse meiden. Van boven naar beneden werden de watervallen steeds hoger; ik vond de eerste al hoog genoeg en ben alleen daar vanaf gesprongen.
Vanuit Santa Teresa, een ander kustplaatsje, kreeg ik samen met twee andere meisjes een lift richting Nicaragua van een 40 jarige stoner uit San Diego. Op zich prima, totdat hij ook achter het stuur ging blowen en we hem eraan moesten herinneren dat ze in Costa Rica ook rechts reden. Na drie hartaanvallen aan te zijn gekomen op plaats van bestemming wilde de beste man plotseling ook nog een gruwelijk hoog bedrag voor deze lift hebben waarna ik toch wel een beetje uit mijn vel sprong. Mafkees.
Geheel toevallig kwam ik op een zaterdag in San Juan del Sur In Nicaragua aan, een klein vissersdorp zonder massatoerisme maar een hele leuke backpackers scene. En toevallig had ik ook nog eens de laatste beschikbare plek van het eerste de beste hostel dat ik aandeed, the Naked Tiger. En dat bleek een hostel met een van de mooiste uitzichten ooit te zijn, de leukste staff en de bizarste feesten, met name in het weekend. Ik was razend moe na zo’n lange busrit en wilde vroeg naar bed maar ik werd die avond gesandwitcht tussen de keiharde muziek van beneden en de elektrobeats van een groep Israeli’s naast me. Uitslapen zat er ook niet in, want op zondag was het Sunday Funday; een pool crawl die officeel startte om 14:30 uur, maar officieus bij the Naked Tiger al ingeluid werd met o.a. pina colada funnels om 9 uur ’s morgens.
In the Naked Tiger had ik Amerikaanse meiden leren kennen, Shelley en Meagan, waar ik heel goed mee kon opschieten, dus ik besloot de volgende morgen met hen mee te reizen. Had nog wel wat voeten in de aarde want ik had geen geld en de ING had mijn creditcard geblokkeerd en mijn telefoon was die dag ervoor bij een stierengevecht gejat. Dat stierengevecht was trouwens erg hilarisch. Ze maken de stieren niet dood, zoals in Spanje, maar de Nicaraguanen proberen ze alleen op te jagen door er met zijn allen omheen te gaan staan springen en zodra de stier op hen afkomt rennen ze keihard weg zodat ze net niet gespiest worden door de horens.
Met Shelley en Meagan ging ik even detoxen op het eiland Ometepe, wat in feite twee vulkanen naast elkaar zijn in een gigantisch meer. De volgende dag hebben we het eiland rondgereden, gehiked naar watervallen en gezwommen bij een natuurlijke waterbron. Vanaf daar zijn we via een korte stop in het ontzettend mooie koloniale stadje Granada naar León gegaan, ook een koloniale stad, met iets meer te beleven. Je kunt daar een hike doen naar een actieve vulkaan, de Cerro Negro, om er vervolgens vanaf te “volcano boarden”. Dat hebben we natuurlijk gedaan. Er waren lui die blijkbaar de 90 km/h kunnen halen, maar ik deed het natuurlijk weer verkeerd en roetsjte maar met een schamele 25 van de vulkaan af. Maar het uitzicht was ontzettend mooi en het was heel grappig om te doen (heel veel mensen donderen ook van het board af en happen goed zand – is mij voor de verandering eens niet overkomen).
Shelley en Meagan reisden door naar Guatemala en ik moest en den duur weer naar Costa Rica dus ik reisde via twee dagen aan het strand en een dag in Granada weer terug naar San Juan del Sur, aangezien ik in de Naked Tiger mijn laptopoplader vergeten was. Ze noemen de plek een vortex en dat is het ook, ik kwam er niet weg. Ik kende inmiddels zoveel mensen en kon o.a. enorm goed overweg met Ashley dus ik ben er zo’n 3 weken blijven hangen. Ik was het reizen en het steeds opnieuw hetzelfde verhaal moeten vertellen ook vrij zat en hier had ik leuke mensen om me heen die me kenden. Even een situatieschets: op maandagmorgen 10 uur drijven er naast de bierblikjes een hoop ondefinieerbare kledingstukken in het water dat je eigenlijk geen water meer kunt noemen, er zit nog een groep van zo’n 10 mensen stug door te drinken, terwijl ze een stakker bewerken met een markeerstift die knock-out is gegaan op het beton na een niet zo’n verstandige laatste cocktail. De muziek wordt maar weer aangezet want er worden ook weer mensen wakker die waarschijnlijk niet in hun eigen bed hebben geslapen, en het stelletje dat innig verstrengeld op de banken in slaap was gevallen kijkt verschrikt op want kan zich niet meer herinneren hoe ze daar beland zijn. Na bijna drie weken van gemiddeld 5 uur slaap per nacht, iedere dag feest inclusief 4 Sunday Funday’s was ik aardig bezig het loodje te leggen dus ik besloot dat het mooi geweest was. Terug naar Costa Rica.
In Costa Rica reisde ik samen met twee Amsterdamse broertjes, die lekker alles uitzochten en ik hobbelde erachteraan. Omgekeerd van hoe ik het deed in Azië, maar zo aan het einde van mijn reis heel chill. We hebben geziplined in Monteverde, hot springs bezocht in La Fortuna en zijn via een rafting trip -heel erg vet! Kennelijk een van de beste plekken ter wereld om te raften- in Puerto Viejo beland. Na goede verhalen gehoord te hebben over Bocas del Toro in Panamá, wat er praktisch naast ligt, besloten we daar heen te gaan. Ontzettend mooi, een groep eilanden met bountystranden, grote zeesterren, kristalhelder water en megaluie luiaarden in de bomen. Helaas had ik de hele tijd rotweer. Mijn laatste stop was weer terug in Puerto Viejo, want ik had de eigenaren van een bar daar in San Juan leren kennen en die hadden met uitgenodigd voor hun wekelijkse feestavond Tasty Tuesday. De dag erna moest ik alweer terug naar San José om mijn vliegtuig naar San Francisco te halen, voor de laatste 10 dagen van mijn reis.
In de VS was ik weer heerlijk gewend geraakt aan een zacht matras, warme douche en iedereen die mijn Engels begreep. Centraal-Amerika was weer even andere koek: terug naar de koude douches en taalbarrières. Ik moest mijn Spaans van 6 jaar geleden weer even afstoffen maar na een paar weken kon ik behoorlijk uit de voeten.
Ik had zonder iets te plannen een round-trip geboekt op Costa Rica, maar na een paar dagen bleek al dat Costa Rica, ondanks een erg mooi land met veel wildlife en hele aardige inwoners (“Tico’s”), niet helemaal mijn ding was. Heel duur, heel erg veramerikaanst en heel veel regen. Het regenseizoen is hier anders dan in Azië, waar het een uur met bakken naar beneden komt en het dan weer droog is. Hier kan het echt de hele dag regenen. Aan de Pacifische kust scheen het mooier weer te zijn dus ik besloot via die kant omhoog te reizen naar Nicaragua. In Montezuma heb ik een hike gedaan naar 3 watervallen waar je vanaf kunt springen met een groep Ierse meiden. Van boven naar beneden werden de watervallen steeds hoger; ik vond de eerste al hoog genoeg en ben alleen daar vanaf gesprongen.
Vanuit Santa Teresa, een ander kustplaatsje, kreeg ik samen met twee andere meisjes een lift richting Nicaragua van een 40 jarige stoner uit San Diego. Op zich prima, totdat hij ook achter het stuur ging blowen en we hem eraan moesten herinneren dat ze in Costa Rica ook rechts reden. Na drie hartaanvallen aan te zijn gekomen op plaats van bestemming wilde de beste man plotseling ook nog een gruwelijk hoog bedrag voor deze lift hebben waarna ik toch wel een beetje uit mijn vel sprong. Mafkees.
Geheel toevallig kwam ik op een zaterdag in San Juan del Sur In Nicaragua aan, een klein vissersdorp zonder massatoerisme maar een hele leuke backpackers scene. En toevallig had ik ook nog eens de laatste beschikbare plek van het eerste de beste hostel dat ik aandeed, the Naked Tiger. En dat bleek een hostel met een van de mooiste uitzichten ooit te zijn, de leukste staff en de bizarste feesten, met name in het weekend. Ik was razend moe na zo’n lange busrit en wilde vroeg naar bed maar ik werd die avond gesandwitcht tussen de keiharde muziek van beneden en de elektrobeats van een groep Israeli’s naast me. Uitslapen zat er ook niet in, want op zondag was het Sunday Funday; een pool crawl die officeel startte om 14:30 uur, maar officieus bij the Naked Tiger al ingeluid werd met o.a. pina colada funnels om 9 uur ’s morgens.
In the Naked Tiger had ik Amerikaanse meiden leren kennen, Shelley en Meagan, waar ik heel goed mee kon opschieten, dus ik besloot de volgende morgen met hen mee te reizen. Had nog wel wat voeten in de aarde want ik had geen geld en de ING had mijn creditcard geblokkeerd en mijn telefoon was die dag ervoor bij een stierengevecht gejat. Dat stierengevecht was trouwens erg hilarisch. Ze maken de stieren niet dood, zoals in Spanje, maar de Nicaraguanen proberen ze alleen op te jagen door er met zijn allen omheen te gaan staan springen en zodra de stier op hen afkomt rennen ze keihard weg zodat ze net niet gespiest worden door de horens.
Met Shelley en Meagan ging ik even detoxen op het eiland Ometepe, wat in feite twee vulkanen naast elkaar zijn in een gigantisch meer. De volgende dag hebben we het eiland rondgereden, gehiked naar watervallen en gezwommen bij een natuurlijke waterbron. Vanaf daar zijn we via een korte stop in het ontzettend mooie koloniale stadje Granada naar León gegaan, ook een koloniale stad, met iets meer te beleven. Je kunt daar een hike doen naar een actieve vulkaan, de Cerro Negro, om er vervolgens vanaf te “volcano boarden”. Dat hebben we natuurlijk gedaan. Er waren lui die blijkbaar de 90 km/h kunnen halen, maar ik deed het natuurlijk weer verkeerd en roetsjte maar met een schamele 25 van de vulkaan af. Maar het uitzicht was ontzettend mooi en het was heel grappig om te doen (heel veel mensen donderen ook van het board af en happen goed zand – is mij voor de verandering eens niet overkomen).
Shelley en Meagan reisden door naar Guatemala en ik moest en den duur weer naar Costa Rica dus ik reisde via twee dagen aan het strand en een dag in Granada weer terug naar San Juan del Sur, aangezien ik in de Naked Tiger mijn laptopoplader vergeten was. Ze noemen de plek een vortex en dat is het ook, ik kwam er niet weg. Ik kende inmiddels zoveel mensen en kon o.a. enorm goed overweg met Ashley dus ik ben er zo’n 3 weken blijven hangen. Ik was het reizen en het steeds opnieuw hetzelfde verhaal moeten vertellen ook vrij zat en hier had ik leuke mensen om me heen die me kenden. Even een situatieschets: op maandagmorgen 10 uur drijven er naast de bierblikjes een hoop ondefinieerbare kledingstukken in het water dat je eigenlijk geen water meer kunt noemen, er zit nog een groep van zo’n 10 mensen stug door te drinken, terwijl ze een stakker bewerken met een markeerstift die knock-out is gegaan op het beton na een niet zo’n verstandige laatste cocktail. De muziek wordt maar weer aangezet want er worden ook weer mensen wakker die waarschijnlijk niet in hun eigen bed hebben geslapen, en het stelletje dat innig verstrengeld op de banken in slaap was gevallen kijkt verschrikt op want kan zich niet meer herinneren hoe ze daar beland zijn. Na bijna drie weken van gemiddeld 5 uur slaap per nacht, iedere dag feest inclusief 4 Sunday Funday’s was ik aardig bezig het loodje te leggen dus ik besloot dat het mooi geweest was. Terug naar Costa Rica.
In Costa Rica reisde ik samen met twee Amsterdamse broertjes, die lekker alles uitzochten en ik hobbelde erachteraan. Omgekeerd van hoe ik het deed in Azië, maar zo aan het einde van mijn reis heel chill. We hebben geziplined in Monteverde, hot springs bezocht in La Fortuna en zijn via een rafting trip -heel erg vet! Kennelijk een van de beste plekken ter wereld om te raften- in Puerto Viejo beland. Na goede verhalen gehoord te hebben over Bocas del Toro in Panamá, wat er praktisch naast ligt, besloten we daar heen te gaan. Ontzettend mooi, een groep eilanden met bountystranden, grote zeesterren, kristalhelder water en megaluie luiaarden in de bomen. Helaas had ik de hele tijd rotweer. Mijn laatste stop was weer terug in Puerto Viejo, want ik had de eigenaren van een bar daar in San Juan leren kennen en die hadden met uitgenodigd voor hun wekelijkse feestavond Tasty Tuesday. De dag erna moest ik alweer terug naar San José om mijn vliegtuig naar San Francisco te halen, voor de laatste 10 dagen van mijn reis.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
