The King's Birthday
Blijf op de hoogte en volg Anne
07 December 2012 | Thailand, Ko Lanta
Terwijl iedereen in Nederland Sinterklaas vierde, werd hier uitbundig The King’s Birthday gevierd. Koning Bhumibol is met zijn 85 jaar een heel oude maar ook de langst zittende monarch ter wereld en ook één van de meest vereerde koningen ter wereld; als je per ongeluk op een bankbiljet staat wordt dat je niet in dank afgenomen omdat hij erop is afgebeeld. In de laatste jaren van politieke onrust bleek hij ondanks zijn hoge leeftijd een rots in de branding en op 5 december droeg iedereen dan ook geel: de kleur van de koning. Overigens hebben alle dagen van de week ook hun eigen kleur, dus je ziet menig Thai op een maandag ook met een geel shirt lopen.
De Full Moon Party van vorige week was geweldig en bijzonder om een keer meegemaakt te hebben. Inmiddels geven alle maanstanden een excuus voor een feest op Koh Phangan en het hele eiland is ook daarop ingesteld. Samen met Vivian en 15.000 anderen heb ik me gehuld in neonverf en hebben we “buckets” gedronken: emmertjes gevuld met sterke drank, red bull en frisdrank. Na 4 buckets kregen we er één gratis maar tegen die tijd kun je niet meer recht uit je ogen kijken. De zwetende en drinkende mensenmassa moet ook ergens zijn behoefte doen en zodra de wc’s overstroomd zijn, wordt de branding getrotseerd waardoor de golven die op het strand klapten vanaf een uur of 1.00 voor de helft uit pis bestaan. Natuurlijk deed ook ik daaraan mee en omdat ik mijn slippers niet wilde kwijtraken deed ik deze uit. Resultaat: een –inmiddels- etterende snee in mijn rechtervoet en uiteraard mijn slippers alsnog verloren. Gelukkig maakte niet alleen ik deze fout dus ik kon kiezen uit 150 paar andere slippers die in zee dreven en op het strand verspreid lagen. Ik loop nu met één grijze Havaiana maat 39 en één hippe leren met strasssteentjes maatje 38. In het donker zagen ze er hetzelfde uit. Om 5:00 uur brak de moesson weer los en werd al het afval netjes de zee in geveegd en het strand liep eveneens leeg. Voor Vivian en mij een sein om naar huis te gaan.
De boot terug naar Koh Tao, een paar uur later, hadden meer mensen gehaald dan ik verwacht had. Een kanttekening hierbij is wel dat iedereen fysiek aanwezig was, maar driekwart van de mensen was nog onder invloed, had niet geslapen, zijn kleren van de vorige avond nog aan en neonverfkorsten op meerdere plaatsen. Uiterst vermakelijk om dit zooitje, waarvan ik deel uitmaakte, te aanschouwen. De zee werkte ook niet mee en een aantal mensen gebruikte hun vieze full moon party-shirt om in over te geven. Mijn kater zette pas op Koh Tao in, en de rest van de dag heb ik in bed in een lege vierpersoons dorm doorgebracht, totdat Fred, mijn “dive buddy”, ook aankwam en me water en paracetamol verschafte. Fred, een Zweed, heeft de achternaam van een niet nader te noemen Russische dictator, en hij vervloekt zijn ouders omdat zijn voornaam in het Zweeds “vrede” betekent. Om zijn reis te kunnen maken heeft hij het afgelopen jaar in Noorwegen voor 35 euro per uur naar een lopende band met bierflesjes gekeken en ze rechtop gezet als ze omvielen, op zondagen kreeg hij natuurlijk het dubbele. Wellicht een tip voor de werkzoekenden onder ons.
De volgende dag was ik weer bij zinnen en dat was maar goed ook, want we begonnen die dag aan onze Advanced course en deden die dag drie duiken, waaronder één navigatieduik. Stel je even mij voor met een kompas. Onder water kun je behalve horizontaal ook nog verticaal verdwalen (FML) maar ik ben geslaagd gelukkig. De tweede dag hebben we onze diepe duik gemaakt, tot 30 meter en daarbij hebben we de walvishaaien gezien! Prachtig om mee te duiken. Op 30 meter zijn de stikstoflevels in je bloed ook wat aan de hoge kant waardoor sommige duikers een beetje “high” worden. Mijn duikinstructeur vertelde dat iemand eens geprobeerd heeft de vissen lucht te geven aangezien ze geen zuurstoftank hebben, daar had ik geen last van maar de walvishaaien waren wel nog mooier.
Fred ging dezelfde kant op als ik, dus we zijn samen naar Khao Sok National Park geweest, waar we een tweedaagse trekking boekten met onder andere een jong Engels stel, waarvan de vrouw een lerares was die dacht dat Berlijn een land was en dat de zon in het westen opkwam. Khao Sok is een miljoenen jaren oud regenwoud met een enorm meer in het midden dat in 1982 ontstaan is door een stuwdam. We verbleven een nacht in een drijvend hutje op het meer waar vanuit we meteen in het dertig meter diepe meer konden duiken. Bij onze trekkingen hebben we met name veel apen en toekans gezien, en zijn we naar een grot gegaan die onverlicht was en waar we een deel in moesten zwemmen. Dat er 4 jaar geleden 8 mensen waren verdronken vertelde de gids pas achteraf, die waren te ver de grot in gegaan en verrast door een regenbui.
Op de King’s Birthday werkten er gelukkig wel mensen, dus naar Koh Phi Phi komen was gelukkig mogelijk. Sinterklaas hebben we daar gevierd met de kruidnoten die ik mee heb gekregen van mijn moeder, en een biertje op het strand. Als je Kho Phi Phi binnenkomt, moet je 20 baht betalen “to keep Koh Phi Phi clean”. Dit eiland is echter niet schoon te krijgen en al helemaal niet te houden; het is goor en geen 100.000 baht helpen daartegen. Het wordt gedomineerd door muggen, katten, troep, keihard fietsende Thai die eigenlijk helemaal niet kunnen fietsen, en uiteraard vooral toeristen. Het is ten onder gegaan aan de film The Beach uit 1999; wat eens een paradijs was is nu een volledig geëxploiteerd feesteiland. We zijn gauw gevlucht en zijn nu op Koh Lanta. Na een paar uur is dit al duizendmaal beter dan Koh Phi Phi!
De Full Moon Party van vorige week was geweldig en bijzonder om een keer meegemaakt te hebben. Inmiddels geven alle maanstanden een excuus voor een feest op Koh Phangan en het hele eiland is ook daarop ingesteld. Samen met Vivian en 15.000 anderen heb ik me gehuld in neonverf en hebben we “buckets” gedronken: emmertjes gevuld met sterke drank, red bull en frisdrank. Na 4 buckets kregen we er één gratis maar tegen die tijd kun je niet meer recht uit je ogen kijken. De zwetende en drinkende mensenmassa moet ook ergens zijn behoefte doen en zodra de wc’s overstroomd zijn, wordt de branding getrotseerd waardoor de golven die op het strand klapten vanaf een uur of 1.00 voor de helft uit pis bestaan. Natuurlijk deed ook ik daaraan mee en omdat ik mijn slippers niet wilde kwijtraken deed ik deze uit. Resultaat: een –inmiddels- etterende snee in mijn rechtervoet en uiteraard mijn slippers alsnog verloren. Gelukkig maakte niet alleen ik deze fout dus ik kon kiezen uit 150 paar andere slippers die in zee dreven en op het strand verspreid lagen. Ik loop nu met één grijze Havaiana maat 39 en één hippe leren met strasssteentjes maatje 38. In het donker zagen ze er hetzelfde uit. Om 5:00 uur brak de moesson weer los en werd al het afval netjes de zee in geveegd en het strand liep eveneens leeg. Voor Vivian en mij een sein om naar huis te gaan.
De boot terug naar Koh Tao, een paar uur later, hadden meer mensen gehaald dan ik verwacht had. Een kanttekening hierbij is wel dat iedereen fysiek aanwezig was, maar driekwart van de mensen was nog onder invloed, had niet geslapen, zijn kleren van de vorige avond nog aan en neonverfkorsten op meerdere plaatsen. Uiterst vermakelijk om dit zooitje, waarvan ik deel uitmaakte, te aanschouwen. De zee werkte ook niet mee en een aantal mensen gebruikte hun vieze full moon party-shirt om in over te geven. Mijn kater zette pas op Koh Tao in, en de rest van de dag heb ik in bed in een lege vierpersoons dorm doorgebracht, totdat Fred, mijn “dive buddy”, ook aankwam en me water en paracetamol verschafte. Fred, een Zweed, heeft de achternaam van een niet nader te noemen Russische dictator, en hij vervloekt zijn ouders omdat zijn voornaam in het Zweeds “vrede” betekent. Om zijn reis te kunnen maken heeft hij het afgelopen jaar in Noorwegen voor 35 euro per uur naar een lopende band met bierflesjes gekeken en ze rechtop gezet als ze omvielen, op zondagen kreeg hij natuurlijk het dubbele. Wellicht een tip voor de werkzoekenden onder ons.
De volgende dag was ik weer bij zinnen en dat was maar goed ook, want we begonnen die dag aan onze Advanced course en deden die dag drie duiken, waaronder één navigatieduik. Stel je even mij voor met een kompas. Onder water kun je behalve horizontaal ook nog verticaal verdwalen (FML) maar ik ben geslaagd gelukkig. De tweede dag hebben we onze diepe duik gemaakt, tot 30 meter en daarbij hebben we de walvishaaien gezien! Prachtig om mee te duiken. Op 30 meter zijn de stikstoflevels in je bloed ook wat aan de hoge kant waardoor sommige duikers een beetje “high” worden. Mijn duikinstructeur vertelde dat iemand eens geprobeerd heeft de vissen lucht te geven aangezien ze geen zuurstoftank hebben, daar had ik geen last van maar de walvishaaien waren wel nog mooier.
Fred ging dezelfde kant op als ik, dus we zijn samen naar Khao Sok National Park geweest, waar we een tweedaagse trekking boekten met onder andere een jong Engels stel, waarvan de vrouw een lerares was die dacht dat Berlijn een land was en dat de zon in het westen opkwam. Khao Sok is een miljoenen jaren oud regenwoud met een enorm meer in het midden dat in 1982 ontstaan is door een stuwdam. We verbleven een nacht in een drijvend hutje op het meer waar vanuit we meteen in het dertig meter diepe meer konden duiken. Bij onze trekkingen hebben we met name veel apen en toekans gezien, en zijn we naar een grot gegaan die onverlicht was en waar we een deel in moesten zwemmen. Dat er 4 jaar geleden 8 mensen waren verdronken vertelde de gids pas achteraf, die waren te ver de grot in gegaan en verrast door een regenbui.
Op de King’s Birthday werkten er gelukkig wel mensen, dus naar Koh Phi Phi komen was gelukkig mogelijk. Sinterklaas hebben we daar gevierd met de kruidnoten die ik mee heb gekregen van mijn moeder, en een biertje op het strand. Als je Kho Phi Phi binnenkomt, moet je 20 baht betalen “to keep Koh Phi Phi clean”. Dit eiland is echter niet schoon te krijgen en al helemaal niet te houden; het is goor en geen 100.000 baht helpen daartegen. Het wordt gedomineerd door muggen, katten, troep, keihard fietsende Thai die eigenlijk helemaal niet kunnen fietsen, en uiteraard vooral toeristen. Het is ten onder gegaan aan de film The Beach uit 1999; wat eens een paradijs was is nu een volledig geëxploiteerd feesteiland. We zijn gauw gevlucht en zijn nu op Koh Lanta. Na een paar uur is dit al duizendmaal beter dan Koh Phi Phi!
-
07 December 2012 - 15:02
Rosa:
Jeetje Anne, ik vind dat zulke jaloersmakende verhalen niet op internet geplaatst mogen worden!! Hihi :) Nee hoor geniet er van, t klinkt fantastisch :D (super mooie foto's op je facebook ook trouwens!!) -
07 December 2012 - 15:06
Robbert-Jan:
Lekker bezig Anne! Leuk om je verhalen te lezen, er schuilt een journalist in jou (beter dan in lijken snijden). -
07 December 2012 - 15:28
Noortje:
Haha Annetje! T klinkt allemaal heel bekend in de oren;) Geen brandplekken alleen bij fullmoon? die horen er wel een beetje bij;)
Jammer dat je Koh Phi Phi niets vond, inderdaad best wel vies maar k heb daar zo veel haaien gezien tijdens het duiken maar kan me voorstellen dat je daar eventjes geen zin in had! Toch prachtig lieverd!
Ik mis je! Xxx
-
07 December 2012 - 16:05
Floor:
Wat een heerlijk verhaal An! Ik ben best een beetje jaloers.. Zeker nu hier allemaal vieze drap op straat ligt van een mislukte sneeuwbui en het koud is en er gewerkt moet worden.. :-( Geniet ervan meis! x -
07 December 2012 - 18:11
Emma Kiki:
Wat ontzettend leuk!!! ben jaloers!! en zon fullmoon feest wat vet om mee gemaakt te hebben heb t een x gezien bij zo'n reisprogramma op rtl 4 haha ;) X -
08 December 2012 - 12:57
Leonie Van Westen:
Leuk om te lezen an! Klinkt allemaal fantastisch, zeker de party en het duiken! veel plezier nog en kijk ernaar uit om je weer te zien! X -
09 December 2012 - 13:47
Anne:
Haa Anne! Je avonturen klinken goed, vooral de Fullmoonparty ervaringen klinken me bekend in de oren. Was jouw duikinstucteur een half chinees, half japanse vrouw? Want zij vertelde mij ook die grap over het geven van zuurstof aan vissen op 30 m diepte :P. Heel veel plezier met alles en ben benieuwd naar je volgende verslag. FYI dermatologie co schappen zijn echt SUPERleuk... dus lekker puh. KUS -
12 December 2012 - 11:33
Lisanne:
Wat fantastisch!! Ik ben echt enorm jaloers! Geniet ervan! Ik ga je gauw mailen over Indonesië, xxx -
12 Februari 2013 - 10:33
Eva:
An! Naast de lonelyplanet gebruik ik jou verhalen als reisgids.. Koh Phi Phi slaan we denk ik maar over ;)
Ik zit hier achter mn laptop hardop te lachen om je verhalen, mn dat gedeelte over je slippers haha, leuk!! :)
enjoy!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
